Áramót 2019

Það er svolítið skrýtið ár að baki, en 2019 átti að vera fyrsta heila árið, þar sem ég kæmi ekkert nálægt útgerð en breytingar á vaktarskipulagi hafnarinnar gerði það að verkum, að ég fór aftur í útgerð að hluta til snemma á þessu ári og gengið bara nokkuð vel, en spá mín frá því um seinustu áramót um allt að 40% launalækkun með breyttu vaktarkerfi hafnarvarða, hefur að mestu leyti gengið eftir og svolítið skrýtið að hlusta á hástemmdar lýsingar á því, hversu frábært það yrði fyrir hafnarverði að eiga meira frí, en sé allt talið saman, frídagar, sumarfrí og venjuleg helgarfrí þá á ég í dag sennilega frí allt að 7 mánuði ársins og klárlega næðu endar ekki saman hjá mér nema með tilkomu Blíðu VE, en árið í ár var 32. árið mitt í útgerð.

Klárlega er stærsti atburður ársins koma nýs Herjólfs og margir hafa spurt mig um það, hvenær ég ætla að fjalla um Herjólf IV, en að mínu mati er það algjörlega ótímabært að fjalla um skipið fyrr en í fyrsta lagi eftir ár í fullri drift og eins og allir vita, þá á eftir að klára að ganga frá búnaðinum sem á að gera það kleyft að hægt verði að sigla á rafmagni einu, sem og að fjölga kojum en vonandi verður þetta klárt á nýju ári og ég efast ekki um það, að þessi frábæra áhöfn Herjólfs muni halda áfram að gera sitt besta með þetta skip, en ég vil um leið hrósa bæjarstjórninni fyrir að tryggja það að Herjólfur III verði hérna amk. fyrstu 2 árin.

Heitasta málið á landsvísu eru þessi svokölluðu spillingarmál og ég neita því ekki að manni fannst það dapurlegt, að við Íslendingar séum á lista yfir spilltustu þjóðir í heimi, en kannski kom það flestum okkar ekkert á óvart. Ég held hins vegar að núverandi ríkisstjórn muni lítið geta gert til þess að breyta þessu og allar breytingar í rétta átt, verði því einfaldlega að byrja hjá okkur sjálfum og þá kannski sérstaklega hjá þeim, sem alltaf verja og kjósa þá flokka sem bera ábyrgð á þessari spillingu.

Í síðustu grein minni fjallaði ég um sérstaklega gott tíðarfar í haust og síðasta sumar og út frá trillusjónarmiðinu er nú mun skemmtilegra að hafa kallt og stillt veður, en mér finns alltaf gaman samt, þegar hann hvessir og hlýnar og sjá hvernig jarðvegurinn tekur strax við sér, sérstaklega gaman finnst mér þó að ganga upp með Hánni og heyra gargið í fýlnum þegar að hlýnar eins og nú. Eyjar eru svo sem alltaf fallegar, hvernig svo sem viðrar.

En á öllum áramótum eru einhver tímamót og það svo sannarlega á mínu heimili um þessi áramót, en kl ca. 2 í nótt, Nýársdag, eru nákvæmlega 30 ár síðan ég gekk inn á Hallarlund og hitta þar fyrir unga og fallega konu, sem er enn gullfalleg. Við gengum saman út af þessum skemmtistað þessa nótt fyrir 30 árum síðan og erum enn að ganga í takt. Hver hefði trúað því? 

Í brúðakaupin okkar var spilað og sungið fyrir okkur eitt af okkar uppáhalds lögum og erindi úr því hljómar svona:

Grow old along with me

The best is yet to be

When our time has come

We will be as one

God bless our love

(höf. John Lennon)

Óskum öllum Eyjamönnum og landsmönnum gleðilegs nýs árs, takk fyrir það gamla.

Kveðja Georg og Matthilda

 

Jólin 2019

Tíðin hefur verið ótrúlega góð hjá okkur Eyjamönnum um þessi jól og maður svona næstum því, fær samviskubit þegar maður heyrir af ófærð og hörmungum fyrir norðan og austan land, en við Eyjamenn þekkjum nú alveg slæmt veðurfar og veturinn er svo sannarlega ekki búinn.

En jólin snúast um margt. 

Eitt af því sem margir hafa spurt að að undanförnu er hvern á að velja sem mann ársins. Ég hef í sjálfu sér enga sérstaka skoðun á því, hver ætti að vera það hér á landi, en ung kona frá Svíþjóð hefur vakið sérstaka athygli á þessu ári og það á alheims vísu, en sú mun heita Greta Thunberg. Að mörgu leiti er boðskapur hennar svo sannarlega réttmætur og nægir þar að fylgjast með fréttum um gríðarlega elda suður í Ástralíu sem og miklum flóðum á Ítalíu og víða, svo þessi unga kona hefur svo sannarlega rétt fyrir sér að mörgu leiti og það þó svo að ég sé að mörgu leiti alls ekki sammála henni í öllu, enda með allt of sterk tengsl við náttúruna, en ég var sérstaklega hrifinn af ræðu sem hún hélt snemma í haust, þar sem hún skammaði alla forystumenn heimsbyggðarinnar fyrir það að hugsa meira um peninga heldur en að bregðast við þessum svokölluðu loftlags breytingum, sem að ég held að sé alveg hárrétt hjá henni og eiginlega ekki hægt annað en að dáðst að þessari ungu konu og klárlega væri hún manneskja ársins á Íslandi ef hún væri Íslensk, eða það finnst mér að minnsta kosti. 

Ég hins vegar hef engar sérstakar áhyggjur af því að einhver dómsdagur sé framundan og hef í þá umræðu um þetta efni oftast vísað í málflutning Páls Bergþórssonar, en að hans sögn lauk hlýnunarskeiðinu fyrir 3-4 árum síðan og framundan er því kólnunarskeið næstu ár og áratugi, eins og alltaf hefur verið. Hins vegar er ljóst að sveiflurnar verða að sjálfsögðu dýpri vegna atferlis okkar mannanna og það er eitthvað sem við þurfum að hafa áhyggjur af. 

Fyrir mér eru jólin ágætur tími til að einmitt velta svona málum fyrir sér, en jólin eru líka fyrir mér alltaf fyrst og fremst jól barnanna og barnabarnanna í okkar tilviki.

Fyrir mín hönd og minnar fjölskyldu óska ég Eyjamönnum og landsmönnum öllum gleðilegra jóla.

Virðing...........

......eða kannski skortur á virðingu að einhverju leiti, er svona það hugtak sem mér hefur oftast dottið í hug að undanförnu og langar mig að nefna hér 4 dæmi um slíkt.

Í fyrsta lagi: Nú fjölgar stöðugt þeim fésbókar vinum mínum sem teljast til eldri borgara eða öryrkja, sem ákveða að flýja landið okkar vagna þess, í mörgum tilvikum, að þeir geta ekki lifað á eftirlaunum eða örorkubótunum sínum og neyðast því, í sumum tilvikum, til þess að flýja til annarra landa þar sem leiguhúsnæðið er ódýrara sem og allt uppihald. Mér finnst þetta vera ákveðið virðingarleysi við fólk, sem þrælað hefur alla sína ævi og hafa síðan ekki efni á því að lifa á landinu okkar og meira að segja þeir, sem hafa heilsu til að vinna hlutastarf, geta það ekki heldur vegna þess að þá skerðast bæturnar þeirra og ótrúlegt að hugsa til þess, að meira að segja í svona umdeildu landi eins og í Bandaríkjunum, þar eru lögin þannig að um leið og þú nærð 67 ára aldri, þá borgar þú ekkert oftar meiri skatta og mátt vinna eins mikið og þú vilt. 

Hjá okkur er þetta hins vegar þannig, að við erum skattpínd alveg fram á grafarbakkann og rúmlega það, því ef við skiljum eitthvað eftir okkur fyrir okkar afkomendur, þá þurfa þeir líka að kljást við skattkerfið. 

Ég kalla þetta algjört virðingarleysi fyrir fólki.

Í öðru lagi: Nýlega var samþykkt í bæjarstjórn Vestmannaeyja hugmynd um að óska eftir því við ríkið, að komið verði á þyrluflugi í neyðartilvikum. Hugmyndin sem slík er bara ágæt og í sjálfu sér ekkert að henni, en ég spyr nú samt. Í gegnum árin og áratugina hafa fjölmargir einstaklingar, fyrirtæki og félagasamtök safnað miklum fjármunum til tækjakaupa og endurnýjunar á tækjum í sjúkrahúsi Vestmannaeyja og maður spyr, væri ekki nær að sýna þessum aðilum þá virðingu að berjast fyrir því, að hér verði aftur komið á þeirri heilsugæslu sem var í Vestmannaeyjum á árum áður með skurðstofu og hvað með virðingu fyrir unga fólkinu okkar sem er að eignast börnin sín og langar að sjálfsögðu að eignast þau hér í eyjum?

Hér í Vestmannaeyjum er stórt og mikið sjúkrahús, ágætlega tækjum búið, með frábæru starfsfólki sem í raun og veru getur leyst flest þau vandamál sem upp koma, var ekki nær að berjast fyrir því heldur en að ætla að leysa allt með einhverri þyrlu?

Höfum líka í huga að ekki hef ég séð nein staðar borið saman kostnaðartölur á því, hvað þetta neyðarflug kostar á ársgrundvelli, né heldur hvað það kostar að manna skurðstofu í Vestmannaeyjum. Höfum einnig í huga alla biðlistana á höfuðborgarsvæðinu. Væri ekki alveg kjörið að nýta sjúkrahúsið okkar betur og reyna þá að semja við ríkið um að yfirtaka sérstakar aðgerðir af einhverju tagi amk. yfir vetrarmánuðina, því hér í Vestmannaeyjum er nóg gistipláss og nóg af veitingastöðum til að þjóna stórum hóp af sjúklingum, ef út í það er farið. 

Kannski ekki beint virðingarleysi í þessu, en það mætti klárlega skoða þessi mál aðeins betur.

Í þriðja lagi: Ég ætla að hrósa núverandi bæjarstjórnar meirihluta fyrir það að sýna gamla góða Fiskasafninu okkar þá virðingu að opna það aftur. Ég er einn af þeim fjöl mörgu sjómönnum, sem hafa í gegnum árin fært safninu allskonar fiska og einhverja fugla á árum áður og tek því heilshugar undir allt það jákvæða sem sagt hefur verið í því sambandi. Vonandi finnst síðan í framhaldinu góð framtíðar lausn fyrir safnið, en ég nefni þetta aðallega vegna þess að ég las bókun minnihlutans í bæjarstjórn og þessi setning vakti athygli mína:

Það hefur alltaf legið fyrir, að ekki færi allt úr fiskasafni okkar niður í Fiskiðju.

Nú sat ég í 2 nefndum á síðasta kjörtímabili, þar sem málefni Fiskiðjunnar voru rædd. Einnig skrifaði ég grein um Fiskiðjuna í fyrra vor, þar sem ég einmitt fjallaðu um áhyggjur mínar á því, hvað yrði um þetta merka safn okkar í höndunum á þeim sem reka safnið í Fiskiðjunni, þessa setningu frá minnihlutanum hef ég hins vegar aldrei heyrt áður. Hins vegar getur hún að sjálfsögðu hafa komið fram eftir að ég hætti í nefndunum.

Að öðru leiti óska ég fyrst og fremst meirihlutanum til hamingju með það, að sýna safninu okkar þá virðingu að opna það aftur.

Í fjórða lagi: Eitt af þeim málum sem ég tók upp á síðasta kjörtímabili var málefni Gaujulundar. Þáverandi meirihluti hafði ekki áhuga á málinu og ég hafði áhyggjur af því framan af að núverandi meirihluti hafði ekki áhuga á því heldur, en nú er búið að setja kraft í málið og sýna Gaujulundi þá virðingu sem staðurinn á skilið og ekki bara Gaujulundi, heldur líka loksins komið til móts við þá aðila sem sinnt hafa viðhaldi Gaujulunds árum saman launalaust og ég ætla að nota þetta tækifæri og hrósa öllum sem komið hafa að málinu, hvort sem er í meiri eða minnihluta og ekki hvað síst því fólki sem unnið hefur þarna í sjálfboðastarfi af virðingu og ást fyrir staðnum, kærar þakkir allir.

Virðingarfyllst 

Georg Arnarson