Gæludýraeigandinn ég

.....er eins og undanfarin ár svolítið uggandi yfir látunum í flugeldunum kringum áramótin, en í sjálfu sér væri þetta ekkert mál ef þetta væri bara þessi hvellur á áramótunum og svo rest á þrettándanum, en því miður þá virðist þetta standa alveg upp undir mánuð frá því að sala á flugeldum hefst strax eftir jól sem er öllu verra fyrir okkur sem erum gæludýraeigendur og t.d. geltir hundurinn minn í hvert skipti sem hann heyrir í sprengju, sem getur verið ansi leiðinlegt til lengdar þegar þetta er jafnvel á hverri einustu nóttu lungann úr janúar og svo sannarlega vildi ég óska þess að þetta væri ekki svona, en að sjálfsögðu er ég búinn að kaupa hjá björgunarfélaginu okkar og ætla að sprengja á miðnætti í kvöld, en það sem við gerum stundum strax eftir skaupið er að fara með gæludýrin okkar niður í herbergi niðri í kjallaranum og spila þar róandi tónlist á góðum styrk og eitthvert okkar situr hjá þeim, en það dugar ekki alltaf til og eftir því sem gæludýraeigendum hér í Eyjum fjölgar, og þeim hefur fjölgað mikið, þá heyrir maður þetta víða og set þessa grein fram ekki sem gagnrýni, heldur fyrst og fremst sem skoðun um það, hvernig ég hefði viljað hafa þetta ef það væri hægt þ.e.a.s. að sprengja villt og galið um áramótin og á þrettándanum og gefa okkur gæludýraeigendum frið þess á milli. 

Annað sem mig langar að koma á framfæri varðandi gæludýrin okkar er þetta algjöra aðstöðuleysi í Herjólfi. Sem dæmi um það, þá lést lítil kisa í bíl í Herjólfi núna í desember, en eigandanum hafði verið meinað um að fá að sitja hjá kisunni og maður spyr sig hvort ekki væri möguleiki á því að gera aðstöðu um borð fyrir gæludýraeigendur, en þar er engin aðstaða eins og er, hvorki fyrir gæludýrin né eigendur þeirra og ég beini þessari fyrirspurn til þeirra sem sitja í stjórn Herjólfs ohf sem og framkvæmdastjóra með von um skjót viðbrögð. 

Óska öllum gæludýraeigendum og öllum öðrum árs og friðar.

Fátæktarskömmin

 Það er því miður staðreynd að þrátt fyrir að við Íslendingar teljumst með ríkari þjóðum heims, er hér gríðarleg fátækt og þá sérstaklega hjá eldra fólki, öryrkjum og ekki hvað síst einstæðingum og einstæðum foreldrum. Þetta þekki ég að hluta til af eigin reynslu. Þegar ég var ungur drengur hér í Eyjum vorum við þrjú systkinin heima hjá mömmu sem var einstæð móðir. Þá gerist það að nokkrum dögum fyrir jól að bankað var að dyrum. Mamma fór til dyra og ég heyrði að það voru einhverjar konur þarna. Stuttu síðar kom ég inn í eldhús þar sem mamma sat á stól og grét hljóðlega. Þegar ég spurði hverju sætti, kom í ljós að félag hér í bæ hefði verið að færa henni peningaupphæð til þess að létta undir hjá henni sem einstæðri móður rétt fyrir jólin. Þó að peningarnir kæmu sér klárlega vel, þá skynjaði ég afskaplega mikla sorg í rödd móður minnar. Það er nefnilega ekki auðvelt hlutskipti að vera fátækur og eiginlega enn verra að aðrir skuli taka eftir því, þó að fátækt sé að sjálfsögðu ekkert til að skammast sín fyrir. Svona er nú ástandið hjá fjölmörgum einstæðum foreldrum. Aldrei man ég eftir því að okkur systkinin hafi skort nokkuð en sjálfsagt ýtti þetta undir það hjá mér að finna snemma leiðir til þess að vinna mér inn pening. Víst er þó að seint muni komast með tærnar þar sem móðir mín hafði hælana hvað varðar dugnað og útsjónarsemi. Fyrir um 30 árum, þegar ég og mín kona vorum nýbyrjuð að búa og elsta dóttir okkar var þá á öðru ári, ákváðum við að konan yrði heima vegna þess hversu dýrt það var að hafa börnin okkar tvö hjá dagmömmu og á leikskóla. Tíðin þá um haustið var ofboðslega erfið og ef ég man rétt, þá held ég að ekki hafi gefið á sjó einn einasta dag í desember. Sem betur fer hafði mér tekist að komast í smá vinnu í frystihúsi, en þá einmitt var bankað uppá hjá okkur. Þá hafði verið bent á okkur hjá verkaliðsfélaginu og var þar mættur fulltrúi félagsins með peningastyrk. Styrkurinn kom sér vel fyrir okkur en ég neita því ekki að þetta var ákveðið áfall. Engu að síður vorum við að sjálfsögðu afskaplega þakklát fyrir stuðninginn. Fyrir um áratug fréttum við af því, að ein besta vinkona okkar hjónanna, einstæð móðir, ætti mjög erfitt fyrir jólin. Við tókum því þá ákvörðun, þegar við vorum að versla inn fyrir jólin, að fylla poka af margskonar matvælum og færa henni. Að sjálfsögðu varð hún afskaplega þakklát fyrir, en maður skynjaði líka þessa tilfinningu að svona átti þetta náttúrulega aldrei að vera. Já, það er gríðarleg fátækt á Íslandi og því miður svo, að sumt fólk skammast sín svo mikið að það neitar sér um það að leita aðstoðar, sleppir í staðinn að leita lækna í veikindum að ekki sé minnst á afþreyingu. Erfiðast er þetta að sjálfsögðu hjá fjölskyldufólki og flestir reyna allt sem mögulegt er til þess að láta börnin ekki líða skort, en þetta er ótrúlegt í svona ríku landi og maður spyr sig, hvar eru þingmennirnir sem öllu lofa fyrir kosningar en segja svo, þegar þeir eru búnir að mynda meirihluta að þetta sé bara allt of dýrt. Flokkur fólksins lofaði strax í upphafi að hjálpa þeim sem minna mega sín. Ég er stoltur að því að hafa tekið þátt í kosningabaráttunni með fólki sem stendur við það sem það lofar og frábært að fátækt fólk eigi loksins alvöru þingmenn til að berjast fyrir sínum málstað. Ég er í undirbúningsstjórn fyrir stofnun kjördæmaráðs Flokks fólksins í Suðurkjördæmi og við ætlum að sjálfsögðu að láta til okkar taka á nýju ári. Ég óska öllum gleðilegra jóla