Hin ljúfsáru jól

Svolítið sérstök jólin hjá okkur í ár, en þann 17. desember sl. var bróðir eiginkonunnar, Ólafur Guðmundur Unnar Tórshamar, borinn til grafar, en konan mín var einmitt í heimsókn hjá honum á sínum tíma þegar við kynntumst, en Óli bjó þá á Heiðarveginum og vann í Vinnslustöðinni fyrir 35 árum síðan, en hann hafði átt við erfið veikindi síðustu mánuði. Hann bjó í Noregi og lést þar. 

En á fimmtudaginn þann 19. mætti ég í jarðarförina hjá honum afa mínum sem ég var skýrður eftir, I. Georg Ormsson. Þeir sem eldri eru þekkja kannski til sögunnar af því þegar skipið Surprise strandaði við Landeyjasand, en afi var einn af þeim sem keyptu flakið og vann við það árum saman að hirða allt hirðanlegt úr því. En í minningunni, þá sé ég alltaf afa fyrir mér þegar ég og frúin fórum í árgangagönguna á Ljósanótt í Reykjanesbæ, en við endann á göngunni stóð þessi glæsilegi maður í síðum frakka og með kúrekahatt á höfði, lang elstur, en afi lést 102 ára gamall og eitthvað segir mér að það sé orðið ansi fjörugt hinu megin, sennilega sest við spilaborðið með ömmu og kæmi mér ekkert á óvart þó að pabbi og Inga Rósa systir fengu að vera með.

Einn af föstu liðunum fyrir jólin er að renna yfir myndir af látnum eyjamönnum í blaðinu Fylki. Munurinn núna og fyrir kannski 30 árum síðan er að þá þekkti maður kannski bara örfáa, en í dag þekkir maður nánast alla en eins og svo oft áður, þá eiga margir um sárt að binda eftir ástvina missi og ekki hvað síst þeir sem misst hafa nána ættingja á besta aldri, en svona er víst gangur lífsins og stundum kemur það fyrir að það kitlar mann aðeins smá spenningur yfir því plássi sem bíður mín í næsta lífi, en vonandi eru nokkur ár í það a.m.k.

Óska öllum eyjamönnum og landsmönnum gleðilegra jóla.