Helgarfrí og Lundinn

Ég og mín fjölskylda höfum vanið okkur á það á síðustu árum, að fara a.m.k. einu sinni á hausti upp í Ölfusborgir til að slaka á og var farið um síðustu helgi. Reyndar var meiningin að fara á fimmtudeginum, en þar sem að það var sjóveður þann daginn, þá sendi ég dömurnar á undan og réri sjálfur (2,4 tonn á 12 bala), en fór svo á föstudeginum. Þetta skip St. Ola er ágætis sjóskip, þó að það sé gamalt, en það vakti sérstaka athygli mína, að í umfjöllun minni um Bakkafjöru á síðasta ári, þá hef ég oft nefnt það, að ég hefði viljað fá ca. 100 m skip á þessari siglingaleið, sem gengi a.m.k. 20 mílur, en helsta gagnrýnin sem ég hef fengið við þá hugmynd er að höfnin í Þorlákshöfn sé einfaldlega of lítil fyrir svo stórt skip, enda er Herjólfur aðeins 70 metrar. Hins vegar er St. Oli 86 metra skip og þrátt fyrir að vera með mjög lélegar og litlar hliðarskrúfur, þá gekk nú ágætlega að komast inn og úr höfninni.

Helgin var fyrst og fremst, eins og segir, notuð til slökunar og heimsókna, en ég notaði líka tækifærið og kíkti aðeins á sjávarútvegssýninguna og þótti nokkuð merkilegt að sjá, hversu margar hafnir á landinu voru með bása, á meðan ein öflugasta sjávarútvegshöfnin á landinu, Vestmannaeyjahöfn, sá ekki ástæðu til að vera með.

Meiningin var að fara heim með seinni ferð á mánudeginum, en þá kom heldur betur babb í bátinn, því að vegna slæms veðurs voru báðar ferðirnar felldar niður þann daginn. Ákváðum við því að taka fyrri ferð á þriðjudeginum, en enn var lukkan ekki með okkur, því að vegna vélarbilunnar í skipinu var ákveðið að skipið færi ekki nema eina ferð og það kvöldferðina til eyja. Í milli tíðinni ákváðum við því að skreppa í bæinn. Í bænum fór frúin að finna fyrir einhverjum óþægindum, sem endaði með því að við fórum upp á Landsspítala, sem var gjörsamlega yfirfullur af fólki og voru rúm út um alla ganga, sem gerði það aftur að verkum að við fengum ekki læknir til að kíkja á hana fyrr en rétt fyrir 7. Fengum við þá að fara, fórum við í hendingskasti yfir heiðina og komum niður á bryggju eina mínútu í hálf átta, en því miður var skipið þá farið frá bryggju, svo við urðum að redda okkur gistingu eina nótt í viðbót og fórum svo heim með fyrri ferð daginn eftir. Mér þótti líka dapurlegt að þegar ég hringdi morguninn eftir á Herjólfsafgreiðsluna til að breyta miðunum, þá var mér tilkynnt það, að þar sem ég hefði ekki látið vita deginum áður að ég kæmist ekki, þá hefðu þeir miðar fallið niður og varð ég að gjöra svo vel að kaupa nýja miða. Frekar léleg þjónusta þetta, að mínu mati, en svona eru víst reglurnar. Verst þótti mér þó, að það var rjóma blíða allan miðvikudaginn og missti ég því af frábæru sjóveðri að hluta til, en ég fór á sjó kl. 5 seinnipartinn með aðeins 7 bjóð, enda spáin mjög slæm. Ég náði þó í 1200 kg. sem er mjög gott.

Ég er nú eiginlega hættur að skrifa um lundann í ár, en tvennt hefur þó vakið athygli mína að undanförnu. Í fyrsta lagi, að uppi séu hugmyndir erlendis um að setja lundann hugsanlega á válista yfir fuglastofn, sem gæti verið í einhverri hættu. Þetta þykir mér alveg stór furðulegt, en ég efast ekki um það, að slíkar hugmyndir komi frá fuglafræðingi sem hefur starfað í Vestmannaeyjum að undanförnu. Hitt atriðið sem vakti athygli mína, er að seinni partinn í júli, hafði vinur minn og nágranni Friðrik Ragnarsson samband við mig og bað mig um að redda sér um svona 50 lunda í hamnum, eða svo. Nokkrum dögum seinna var ég í veiði suður í Kervíkurfjalli og veiddi þar 120 lunda og ákvað að binda þá 50 sér og 70 sér til Þess að redda Friðriki. Þetta gekk eftir og kom hann til mín og fékk 50 lunda. Kom svo aftur daginn eftir og borgaði mér lundana og sagði þá við mig, að bara svo að þú vitir af því, þá er ég að biðja um þessa lunda handa Gísla Óskarssyni, kennara og lunda áhugamanni. Sagði ég honum að það skipti mig í sjálfu sér engu máli, hver fengi fuglinn. Á lundaballi okkar í veiðifélagi Heimaey  kom m.a. Gísli Óskarsson, og tókum við þar létt spjall um lundann og sagði hann mér m.a. að hann hefði aldursgreint lundann frá mér. Þar sem að ég vissi að það veiðist lítið eða ekkert í Kervíkurfjallinu nema ungfugl, þá spurði ég hann, hvernig þetta hefði komið út og sagði hann mér þá að mest hefði verið af 3 ára fugli, næstmest af 4 ára fugli, en aðeins einn lundi hefði verið 5 ára eða eldri. Þetta kom mér alls ekki á óvart, en ef ég svona til gamans myndi reikna þetta út á svipaðan hátt og Erpur Snær reiknar út hlutfall lundans í veiðinni, þá var veiðin þennan dag hjá mér 95% ungfugl, en aðeins 5% fullorðinn fugl. Mér segir svo hugur að svona tölur og ef þær upplýsingar sem ég hef skrifað um, bæði um hversu lítið var veitt af lunda í sumar, og um fjölda nýliða í pysjunni í ár og síðustu ár, væru send þessari stofnun, sem vill setja lundann á válista, þá dytti engum það í hug að setja lundann á válista, en það er ekki sama hvernig hlutirnir eru orðaðir . Meira seinna .

Athugasemdir

[Guðrún María Óskarsdóttir., 10.10.2008 kl. 23:03]

Góður og fróðlegur pistill Georg.

kv.gmaria.

[Guðrún Jóna Gunnarsdóttir, 11.10.2008 kl. 08:47]

Mér þykja viðskipahættir Herjólfs þarna nokkuð vafasamir. Ef að fullrar sanngirni hefði verið gætt. hefði fyrirtækið átt að breyta öllum miðum þennan daginn, í fyrstu vegna veðurs og síðan vegna afleiðinga þess. Það er ekki svo að Vestmannaeyingar hafi úr mörgum úrræðum að moða þar sem skipið er þjóðvegur þeirra á milli lands og Eyja. Finnst mér þessi framkoma starfmanna fyrirtækisins þeim til vansa. Nógu slæmt var að missa af skipunu og að þurfa að koma sér fyrir uppi á landi, svo nýjir farmiðar hefðu ekki komið til.

Vangaveltur um lunda af hálfu leikra aog lærðra  eiga ugglaust eftir að vera uppi á borðum næstu misseri. Þeir sem skipa lærða hópinn virðast ganga út frá fremur viðalitlum rannsóknum og rýrum vísindalegum forsendum sem gerir niðurstöður þeirra ótrúverðugar. Þeir sem skipa hóp leikra í málinu, byggja áralangri, jafnvel áratuga reynslu sem fær ekki upp á pallborðið þar sem ekki er um að ræða vísindalegar rannsóknir og niðurstöður á bak við þeirra álit. 

Ef að vel á að vera, er rétt að það fari fram nokkuð viðamikil rannsókn þar sem báðir hópar taka þátt í og komast að sameiginlgum niðurstöðum.Hafa ber þó í huga að rannsóknir mæla yfirleitt einungis líkindi og leggja fram tölulegar upplýsingar sem síðan þarf að vinna úr. Ég sé ekki fyrir mér að það sé framkvæmanlegt að merkja og telja hvern einasta lunda sem sest að í Eyjum og aldursgreina þá.

Ég tel að viðamikil rannsókn á stofninum og lífsháttum hans þurfi að koma til þar sem bæði leikir og lærðir koma að málum og leggi fram sameiginlegar niðurstöður. Brýnt að ganga ekki út frá tiltölulega vafasömum, tölfræðilegum niðurstöðum eða þeirri tilfinningu sem menn hafa um málið.  Þetta eiga vísindamenn okkar að vita og ættu að knýja fram það fjármagn sem til þarf. Þannig næst hugsanlega sátt um málið og lundinn getur verið sú búbót sem honum er ætlað að vera. Ekki veitir okkur af á þessum síðustu og verstu tímum. 

Góða helgi

[Georg Eiður Arnarson, 11.10.2008 kl. 11:26]

Takk fyrir þetta Guðrún Jóna , þetta hljómar reyndar svolítið eins og sjómenn og Hafró um Þorskinn  , stóri munurinn er hinsvegar sá að við sjáum lundann og Pysjuna og ég læt ekki ljúga í mig einhverju sem ég veit að er ekki rétt . kv .

[Árni Sigurður Pétursson, 13.10.2008 kl. 01:51]

Tek það fram að þetta hef ég frá manni sem að vinnur á herjólfi. (st. ola núna reyndar)

allavega ein af ferðum dagsins þarna sem að féllu báðar ferðir niður, hefði verið farin á Herjólfi, en þar sem að st. ola er þetta langt skip, þá fóru menn ekki af stað.

og það er nú svolítið mikill munur á 86 metra löngu skipi annars vegar, og 100 (eða 115 metra einsgo smyrill er) löngu hins vegar.