22.12.2008 | 20:46
Alþingismaður, Herjólfur, róður, uppnefni og Georg Eiður
Ég ætla að byrja þessa grein á að þakka vini mínum, Grétari Mar Jónssyni alþingismanni, fyrir að taka upp málefni okkar eyjamanna á Alþingi í dag, þar sem hann benti á það alvarlega ástand sem er komið í samgöngumálum okkar eyjamanna m.a. að Bakkaflug hefði verið lagt af í bili og að Herjólfur væri farinn að bila reglulega og orðið nauðsynlegt að fara að athuga með nýtt skip. Á hann þakkir skilið fyrir þetta, en mér þótti dapurlegt að horfa á það, að enginn annar þingmaður, hvorki í suðurkjördæmi né annarstaðar, sá ástæðu til að taka undir þetta með Grétari.
Fór tvisvar á sjó um helgina í afar erfiðu tíðarfari t.d. lenti ég í éli í fyrri róðrinum, sem stóð í 3 1/2 klukkutíma, svo að maður var orðinn ansi blásinn eftir það, en fiskiríið í róðrunum var ágætt, eða ca. 2,4 tonn á 20 bala, mest ýsa.
Ég hef velt því fyrir mér nokkuð lengi að skrifa meira um þessa umdeildu bók Sigurgeirs, sem hann kallar viðurnefni í Vestmannaeyjum, en ég hef kallað uppnefni í Vestmannaeyjum. M.a. hef ég verið að skoða allar þær nafngiftir sem ég hef fengið s.l. 30 ár. Margir hafa rætt við mig um þessa bók og undantekningalaust verið sammála um það, að þessi bók sé hreinn viðbjóður. Einn af viðmælendum mínum sagði við mig m.a. fyrir nokkru síðan, að hann væri ánægður með það, að þessi bók væri fyrst og fremst til sölu hér í eyjum, en ég verð því miður að leiðrétta það, því eftir að hafa kannað málið, þá er þessi umdeilda bók til sölu í öllum helstu bókabúðum um allt land, þannig að allir landsmenn geta sem sé farið í næstu bókabúð og fengið þessa bók þar og lesið um það, hvað eyjamenn leggja á vana sinn að kalla hvorn annan og mér segir svo hugur, að hróður okkar muni ekki aukast við þann lestur.
Ég hef hins vegar ákveðið að skrifa ekki meira um þessa bók né heldur um mín uppnefni. Ástæðan er fyrst og fremst sú, að í vikunni heyrði ég áhugavert viðtal á Bylgjunni við Valgeir Skagfjörð hjá Regnbogabörnum, þar sem umræðan var einelti. Ég ákvað að hringja í Valgeir og átti við hann áhugavert samtal, þar sem m.a. kom fram, að Sigurgeir hafði sent honum bókina og Valgeir lesið hana. Dómur Valgeirs á bókinni var sá, að eftir svona fyrstu 3-4 blaðsíðurnar þá hefði hann glott út í annað, en eftir að hafa lesið alla bókina, þá sagði hann að hún væri hreinn viðbjóður. Sérstaklega þótti honum slæmt að sjá, hversu mörg uppnefni tengd konum voru klámfengin. Ég sagði Valgeiri frá þeirri hugmynd minni að skrifa um mín uppnefni, bæði til þess að útskýra fyrir mönnum eins og Sigurgeiri, hversu slæmar þessar nafngiftir geta verið og líka til þess, að svara fullt af fólki sem hefur verið að koma til mín síðustu mánuði og segja við mig:" Finnst þér ekki frábært að vera kallaður þetta eða hitt." og verður oft stein hissa þegar ég neita því og ég verð eiginlega að viðurkenna alveg eins og er, að ég held að ég hafi aldrei nokkurn tímann heyrt uppnefni um mig, sem ég er sáttur við, frekar en svo margir aðrir. Valgeir bað mig um að skrifa ekki slíka grein, því í fyrsta lagi þá væri skaðinn skeður, bókin væri komin út og svo hitt, að þó að ég hefði kannski það þykkan skráp að geta fjallað um mín uppnefni opinberlega, þá væri það svo sannarlega ekki með alla, því eins og ég hef sagt áður, aðgát skal höfð í nærveru sálar og slík grein gæti haft slæm áhrif á fólk sem er viðkvæmt fyrir. Svo nóg um það, en þar sem ég hafði nú velt þessu fyrir mér í töluverðan tíma, þá langar mig nú að setja hér í þessi skrif mín endirinn á mínni grein , ef ég hefði skrifað greinina. Mér fannst ég nefnilega ekki getað skrifað um uppnefni öðruvísi en að hafa endirinn þannig, að hvað ef ég hefði eitthvað um það að segja, vildi ég vera kallaður. Þetta var hreint ótrúlega erfitt enda hef ég aldrei velt þessum málum fyrir mér í neinni alvöru fyrr en núna í haust, en svona fyrir ykkur sem takið þessi mál alvarlega, þá var ég á sínum tíma skýrður Georg Eiður. Georg eftir virðulegum eldri manni í Reykjanesbæ, sem ég hef afar mikið álit á og hef bara gaman af, þegar hann kallar mig nafna sinn. Eiður var það nafn sem móðir mín valdi á mig og kemur úr móðurætt hennar og eftir að hafa kannað málið lítillega, þá sýnist mér að á Íslandi sé enginn annar maður sem heitir þessum tveimur nöfnum. En svo það sé alveg á hreinu, mér er nánast alveg sama hver kallar mig hvað, en ef þú vilt að ég komi fram við þig eins og ég vill að þú komir fram við mig, þá heiti ég Georg Eiður og er Arnarson.
Meira seinna.
Flokkur: Stjórnmál og samfélag | Breytt s.d. kl. 21:13 | Facebook
Athugasemdir
en ef að ég kalla þig það sem að ég hef kallað þig undanfarin ár...
Goggi
nú spyr ég bara.
ertu á móti því ?
vegna þess að ef svo er, þá vill ég endilega fá að vita það uppá að geta hætt að kalla þig það.
Árni Sigurður Pétursson, 23.12.2008 kl. 07:03
Sæll Árni, þú verður að meta það . kv .
Georg Eiður Arnarson, 23.12.2008 kl. 10:10
Sæll Georg, mamma kenndi mér það þegar ég var peyji, að kalla fólk aldrei öðru nafni en það vill sjálft, því hef ég alltaf nefnt skírnarnafn í fyrstu og svo eftir nánari kynni spurt hvort fólk vilji vera kallað annað, þetta finnst mér góður siður.
Kær kveðja úr Áshamrinum.
Helgi Þór Gunnarsson, 23.12.2008 kl. 11:14
Ég skal viðurkenna að ég keypti umrædda bók, aðallega til þess að sjá hvort mín væri þar getið. Svo reyndist vera en ég er hinsvegar sammála þér að mörg eru þau "viðurnefnin" (ónefnin) sem áttu ekkert erindi á blað.
Ég óska þér og þínum gleðilegra jóla, vonandi hafið þið það gott á komandi dögum.
Kv. Aðalsteinn (sem enn í dag eftir öll þessi ár er kenndur við Flugleiðir
).
Aðalsteinn Baldursson, 23.12.2008 kl. 14:05
Gleðileg jól, Georg minn!
Þorsteinn Briem, 24.12.2008 kl. 13:16
Bæta við athugasemd [Innskráning]
Ekki er lengur hægt að skrifa athugasemdir við færsluna, þar sem tímamörk á athugasemdir eru liðin.