Minning

Þann 9. febrúar lést blogg vinkona mín, Guðrún Jóna Gunnarsdóttir eftir hetjulega baráttu við krabbamein og votta ég aðstandendum hennar og fjölskyldu samúð mína.

Oft þegar ég heyri af fólki sem hefur látist, koma upp minningar um besta vin minn, sem lést fyrir nokkrum árum síðan. Ég hef lengi velt því fyrir mér að skrifa þessa grein, en hef ákveðið að gera það núna.

Besti vinur minn, síðustu 20 árin sem hann lifði, hét Adolf Magnússon, fæddur 1921 og var liðlega 40 árum eldri en ég. Hann var alltaf kallaður Dolli, eða eins og við trillukarlarnir þekktum hann, Dolli á Freyjunni, eða Dolli á Sjónarhól. Fyrstu kynni okkar Dolla voru þegar ég kom á minni fyrstu trillu 1987 og rakst svolítið harkalega utan í Freyjuna hans, svo úr varð smá skemmd. Dolli hins vegar sagði ekki neitt, heldur lagaði þessa smá skeinu sem kom á bátinn hans, en rukkaði mig aldrei um neitt. Eftir að hafa róið hérna í nokkra mánuði á færum skipti ég yfir á línu og fór þá að beita uppi í kró. Þetta varð til þess að Dolli fór að kíkja í heimsókn og eitt skiptið þegar hann kom þarna, þar sem ég var að vandræðast með að splæsa línu, bauðst hann til að kenna mér að splæsa. Þannig minnist ég Dolla, alltaf tilbúinn að hjálpa og alltaf tilbúinn að veita góð ráð eða aðstoð og ég minnist þess, að eftir að ég flutti niður á Vestmannabraut, þannig að aðeins voru 3 hús á milli okkar, þá kom það ekki ósjaldan fyrir, sérstaklega fyrir jólin, að börnin mín komu inn og sögðu mér frá því, að gamall maður hefði komið og gefið þeim pening. Þannig var Dolli einfaldlega, góðmennskan uppmáluð og kannski lýsandi dæmi um ævi Dolla, að heima hjá sér átti hann myndarlegan verðlaunagrip og skjal frá því þegar hann sem ungur sjómaður kastaði sér í hafið til að bjarga félaga sínum, sem hafði rotast og fallið í sjóinn.

Síðustu árin sem Dolli lifði var hann oft veikur og eftir að hann hafði selt þennan litla kvóta, sem hann átti á Freyjunni, var Freyjunni komið fyrir uppi á landi. Nokkrir höfðu falast eftir því að kaupa hana, en hann sagði að honum væri ekki sama um hver fengi bátinn, enda var líka orðin þörf á því að taka ýmislegt í gegn þarna um borð. Þar sem ég var á milli báta um þetta leytið, þá kom hann til mín og bað mig um að kaupa af sér Freyjuna. Eftir stutta umhugsun ákvað ég að slá til, borgaði umsamið verð og hófst þegar handa við að gera bátinn tilbúinn fyrir skoðun. Ekki var ég fyrr búinn að skrifa undir kaupin, en Dolli var farinn að draga að mér allt mögulegt, bæði málningu og annað til að skvera bátinn. Báturinn fékk skoðun og keypti ég síðan á hann nýlegt línuspil. Þar sem ég hafði þá tekið að mér að róa með lítinn netabát, þá gat ég ekki byrjað að róa með Freyjuna fyrr en seint um haustið þetta ár. Í stuttu máli sagt, þá gekk allt upp hjá mér á Freyjunni. Mokfiskaði ég svo að ég lenti t.d. í því þrisvar bara þennan vetur að þurfa að fara inn að landa og út aftur til að klára að draga línuna og var stundum á mörkunum, að maður hefði það í land, enda Freyjan ekki gerð fyrir mjög mikinn afla. En heldur betur hýrnaði yfir Dolla yfir þessu fiskiríi. Um vorið hinsvegar, hafði ég tekið ákvörðun um það, að ef ég ætlaði að halda áfram í útgerð, þá yrði ég að fá mér stærri bát og setti því Freyjuna á sölu. Ekki var nú Dolli hrifinn af því, en keypti ég þá um sumarið þann bát sem ég á í dag og gekk Freyjan upp í kaupin og er núna komin vestur á firði, þar sem búið er að lengja hana og ég veit ekki betur en að það fiskist ennþá vel á Freyjuna.

Í fyrstu vildi Dolli ekki koma um borð og skoða nýja bátinn minn, svo ég greip til þess ráðs einn daginn, hringdi í hann og sagði að ég væri í ægilegum vandræðum um borð og bað hann um að hjálpa mér. Kom hann þá að venju og við redduðum þessu smotterí sem var í ólagi og eftir að hafa setið þarna að spjalli í smá stund og hann skoðað bátinn, þá sagði hann þessa setningu:" Goggi minn, þú gerðir alveg rétt í að selja Freyjuna og kaupa þennan bát." Þótti mér afar vænt um að heyra þetta.

Síðasti kafli þessarar sögu er ástæðan fyrir því að ég hef dregið það aftur og aftur að skrifa þessa sögu, en hann er svona: Síðasta árið sem hann Dolli lifði, var hann ekki mikið á ferli, en mig minnir að það hafi verið í september sem ég fór í heimsókn til hans. Að vana fór ég að tala um fiskiríið og hvort hann ætlaði ekki að fara að fá sér bát aftur með vorinu, en þá sagði Dolli og var óvenju ákveðinn:

"Nei, nú er þetta búið hjá mér."

Ég svaraði þessu með: "Hvað meinarðu með búið?" og bætti síðan við: "Ekki ætlarðu að fara að kveðja okkur fyrir fullt og allt?"

Dolli svaraði: "Jú, þetta er mitt síðasta."

Ég reyndi þá að slá á léttari strengi og spurði hann þá: "Og hvenær verður jarðarförin og verður mér boðið?"

Þá kom Dolli mér á óvart með því að svara: "Þú átt ekki að koma í jarðarförina mína."

Brá mér nokkuð við þetta og spurði: "Hva, ekki ætlarðu að banna mér að koma í jarðarförina þína?"

 "Jú" svaraði Dolli og sagði síðan: "Ef þú vilt minnast mín daginn sem ég verð jarðaður, þá átt þú að fara út á sjó og fiska eins og þú mögulega getur."

Ég hugsaði mig um í smá stund og sagði svo við Dolla: "Ok, ef ég lofa þessu, þá verður þú að lofa mér öðru í staðinn."

Lifnaði þá heldur betur yfir Dolla og tókumst við í hendur upp á það. Stuttu seinna kvaddi ég og frétti svo nokkrum vikum síðar að Dolli væri kominn á sjúkrahúsið og ætti ekki langt eftir. Þegar ég vaknaði 29. nóvember þarna um haustið, leið mér eitthvað hálf undarlega, en tengdi það fyrst við það að afmælisdagurinn minn er 28., en frétti svo síðar um daginn að Dolli hefði látist um nóttina.

Ég hafði sagt konunni frá þessu samtali okkar Dolla og kveið svolítið fyrir því, hvort að það yrði kannski sjóveður daginn sem að Dolli yrði jarðaður, því ég hafði nánast ákveðið að standa við samninginn. Þess vegna var ég mjög ánægður þegar ég sá að veðurspáin var afar slæm og einnig vitlaust veður daginn fyrir jarðarförina. Hins vegar, þegar ég vaknaði um morguninn daginn sem Dolli var jarðaður, var nánast logn úti. Ég sagði við konuna: "Það hlýtur að vera haugasjór og við förum í kirkjuna." Þegar athöfninni er að ljúka og ég er einmitt að velta fyrir mér þessu loforði mínu við Dolla. Kirkjuklukkan er að hringja út, þá heyrist skyndilega smellur og hljómurinn í kirkjuklukkunni breytist. Allir í kirkjunni heyrðu þetta og dóttursonur Dolla og nafni sagði við mig seinna að þarna hefði Dolli viljað eiga síðasta orðið.

Þegar út úr kirkjunni kom, þá var ég aftur farinn að velta fyrir mér þessum samningi mínum við Dolla og sagði því við konuna: "Við skulum skjótast sem snöggvast austur á hraun aðeins til að, sjá hvort að það sé ekki örugglega haugasjór og koma svo aftur og heilsa upp á fólkið hans Dolla."  Þegar við erum komin austur á hraun, þá blasir við nánast spegil sléttur sjór og hægur vindur. Ákvað ég þá að reyna að standa við amk. að hluta til við samninginn okkar Dolla. Rauk heim og skipti um föt og var farinn frá bryggju klukkutíma seinna með 8 bjóð um borð. Lagði bjóðin í tveimur lögnum austur við Elliðaey, enda spáði suðvestan stormi. Lét ég línuna liggja aðeins í hálf tíma og byrjaði þá að draga. Fiskiríið var mjög gott, eða um 200 kg á bjóð. Þegar ég var kominn á síðasta bjóð, rauk upp í ofsa veður, en yfir mig var kominn þá einhver undarlegur friður. Kláraði ég að draga í rólegheitum og keyrði síðan í hægagangi í land. Það hefur stundum verið sagt við mig að ég sé aldrei einn á sjó og hefur mér oft þótt þetta frekar skrítið, en ég verð þó að viðurkenna það, að ég hafði það afar sterkt á tilfinningunni þegar ég var að keyra þarna í land að ég væri ekki einn.

En loka orðin mín í þessu eru til Dolla. Dolli minn, ég þakka fyrir vináttuna og aðstoðina öll þessi ár og mundi það að ég stóð við minn hluta samningsins og muni rukka um þinn, þegar þar að kemur, pláss á nýju Freyjunni þegar minn tími kemur. Að lokum vill ég votta aðstandendum Dolla samúð mína, það gleymdist víst á jarðarfarardaginn, enda var ég upptekinn við að standa við annan samning.

Athugasemdir

[Guðrún Hlín (IP-tala skráð) 5.3.2009 kl. 22:03]

Pabba þótti afar vænt um þig,og ég veit að hann var afar stoltur að þú varst vinur hans,eins og hann sagði yngsti trillukallin á Eyjuni.PS gangi þér vel í framboðinu.Kveðja Guðrún Hlín.

[Sólveig Adólfsdóttir (IP-tala skráð) 5.3.2009 kl. 23:17]

Blessaður Georg

 Takk fyrir þessi fallegu orð til hans pabb, honum þótti líka vænt um þig

Kv.Dollý

[Guðrún María Óskarsdóttir., 6.3.2009 kl. 00:40]

Sæll Georg.

Ég votta þér og öðrum innilega samúð vegna fráfalls Guðrúnar Jónu Gunnarsdóttur.

Þessi minning þín um Dolla vin þinn er gull Georg, og frásögnin öll sannarlega lýsing af hinum bestu mannlegu þáttum sem finna má, og hinni sérstöku bjartsýni sem einkennir Vestmanneyinga á lifsförinni.

kv.Guðrún María.

[kristín Adolfsdóttir (IP-tala skráð) 6.3.2009 kl. 17:05]

Takk fyrir falleg orð til hanns pabba,ég er vissum að honum hefði þótt væntum þau því hann talaði alltaf fallega um þig ,og þótti væntum hvað þið voruð miklir vinir ,þó svo að þværuð ekki jafngamlir en einsog þú veist þá var hann pabbi þanig að maður áttaði sig hvað hann var orðinn gamall og lúinn,það mætti segja mér að hann hafi brosað út í annað þegar þú varst að senda greinina ,gangi þér allt í haginn við það sem þú ert að taka þér fyrir hendur á næstuni Kristín Adolfsdóttir.

[Georg Eiður Arnarson, 6.3.2009 kl. 22:19]

Þakka ykkur öllum fyrir athugasemdirnar. Dolli var gull af manni sem öllum líkaði vel við, en aftur takk fyrir mig.

Kveðja

[Sigmar Þór Sveinbjörnsson, 7.3.2009 kl. 16:53]

Heill og sæll Georg,  þetta er virkilega góð og vel skrifuð minningargrein um Dolla. Það er gaman að lesa svona sögur úr raunveruleikanum, sérstaklega fyrir okkur sjómenn sem til þekkja. Þessi góða minnig þín um Adólf Magnússon (oft kallaður Dolli frá  Sjónarhól) ætti að geymast í Sjómannadagsblaði Vestmannaeyja þar á hún heima ásamt mynd af Dolla og Freyju VE.

Takk fyrir, kær kveðja

[Guðrún Hlín (IP-tala skráð) 7.3.2009 kl. 21:29]

Til hamingju með annað sætið. Nú þurfum við Eyja fólk að styðja okkar mann á þing,og kvótanum skipt rétt svo allir eiga sama RÉTT á lífsviðurværi hér á Íslandinu GÓÐA.

[þorvaldur Hermannsson, 8.3.2009 kl. 16:22]

Sæll Goggi,Það verður gott að hafa þig sem hauk í horni þegar þú ert komin á Þíng kv valdi

[Björk Pétursdóttir (IP-tala skráð) 11.3.2009 kl. 16:49]

Sæll Georg!

Það er svolítið skrítið að ávarpa mann með nafni ,sem maður þekkir ekki neitt.  En mér hlýnaði svo um hjartaræturnar við að lesa þessa einlægu og fallegu færslu þína um vinskap ykkar Dolla.  Dolli og móðir mín voru systkyni og var alla tíð mjög kært með þeim.  Minningar mínar um Dolla frænda eru allar á ljúfu nótunum , og sé ég hann fyrir mér brosandi (kanski svolítið feiminn) með "sixpensarann" á höfinu.  Blessuð sé minning hans.

                                           Kveðja Björk Pétursdóttir.