Af unglingum og einelti

Kannski er ég bara svona gamall, hugsaði ég með mér umborð í Herjólfi fyrir nokkru síðan, eftir að hafa virt fyrir mér í nokkra stund unga stúlku sem ég mat í fyrstu að væri ca. 10-12 ára gömul, en kom mér á óvart með því að taka skyndilega upp sígarettur og kveikja sér í, en það var alveg sama þó að ég reyndi að aldursgreina hana aftur, mér fannst eins og þarna væri ung stúlka að minnsta kosti innan við fermingu. Ég fór niður og hitti þar vinkonu mína og 15 ára son hennar og sagði henni frá þessu og svaraði hún mér þá: "Það er ekkert, sjáðu þennan, þessi er farinn að reykja" og benti á soninn, sem að ég þekkti aðeins sem hlédrægan og feiminn strák og talaði helst aldrei að fyrra bragði og hafði lent í vandræðum í skólanum vegna feimni. Unglingurinn reif sig á fætur með ægilegum töffara hreyfingum, opnaði vasann á jakkanum sínum, dró fram sígarettupakka og sagði: "Jú, ég er farinn að reykja." Af orðum hans og látbragði var greinilegt að hann leit svolítið stórt á sig, en ég hugsaði  með mér "Greyið strákurinn."

Ég var sennilega á þessum sama aldri þegar ég fór að fikta við tóbak (en það eru bráðum 20 ár síðan ég hætti) en mér hefur oft fundist allt of mikið af unglingum nota tóbak og önnur vímuefni til þess að reyna að upphefja sjálfa sig. Á síðasta ári fjallaði ég aðeins um umdeilda bók Sigurgeirs Jónssonar, Viðurnefni í Vestmannaeyjum, en tek það fram að ég er hættur því, en af öllum þeim nöfnum sem ég hef heyrt í gegnum ævina, þá er sennilega um 90-95% búin til af börnum eða unglingum. Oft á tíðum, nafngiftir sem að sum fórnarlömbin líða fyrir jafnvel alla ævi. Fólk bregst misjafnlega við, sumir reyna að svara fyrir sig á meðan aðrir fá útrás í t.d. tóbaki eða öðrum óþverra. Rétta leiðin að mínu mati er að hafa í huga þau ágætu orð, að sá á vægið sem vitið hefur. Í gegnum unglingsárin eru gríðarlega miklar freistingar í dag í öllu mögulegu, bæði löglegu og ólöglegu og því miður er það þannig held ég í flestum fjölskyldum, að annaðhvort eigum við ættingja eða þekkjum einhvern sem fallið hefur í gryfju eiturlyfja og óreglu. Ég fæ það oft á tilfinninguna að þegar kafað er ofaní ástæðurnar, þá komi það oft í ljós að þær liggi í einhverskonar einelti og ofsóknum og ætla því að enda þetta með þeirri setningu sem við ættum öll að hafa í huga alltaf: "Aðgát skal höfð í nærveru sálar."

Meira seinna.