Það er kannski óhætt að rugga bátnum, en við megum ekki hvolfa honum

Það gengur mikið á í sjávarútveginum þessa dagana, síld farin að berast á land sem er afar ánægjulegt, eins eru sum togskipin farin að beita sér í gullax með ágætum árangri og spara líka bolfiskkvótann, en það heitasta í dag eru sennilega þær breytingar sem núverandi sjávarútvegsráðherra hefur boðað. Þær eru að sjálfsögðu umdeildar og eru núverandi handhafar kvótana sérstaklega óánægðir, skiljanlega, enda hafa þeir undanfarna áratugi verið með sína menn í þessu ráðuneyti (sjálfstæðis og framsóknar) sem hafa í einu og öllu farið eftir þeirra vilja að mestu leyti, en sem hefur því miður, eins og nú er komið í ljós, gert það að verkum að staðan er þannig í dag að hver einasti fisktittur á Íslandsmiðum er núna veðsettur og sumir vilja meina jafnvel tvisvar sinnum.  Furðulegt að menn skuli virkilega vilja halda áfram með það kvótakerfi sem hefur skilað þeim árangri, þ.e.a.s. allur fiskurinn veðsettur og allir fiskstofnar í sögulegu lágmarki, og það er alveg stórfurðulegt að þeir flokkar sem bera mesta ábyrgð á hruni bankanna og bera einnig mesta ábyrgð á núvernadi kvótakerfi skuli virkilega vilja halda áfram að berja hausnum við steininn, því að staðan er þannig í dag, að við og börninn okkar munum þurfa að súpa seiðið af gjörðum útrásarvíkinganna og enginn veit hvernig það fer, og á sama hátt er nokkuð ljóst að við óbreytt kvótakerfi, þá munu barnabörnin okkar að öllum líkindum þurfa að súpa seiðið af þeirri skuldsetningu, ekki mjög björt framtíð það og kannski ekki furða, að í skoðanakönnun sem gerð var í háskólanum á Akureyri í sumar, var mikill meirihluti nemanda á því að við myndum lifa á sjávarútvegi í framtíðinni, en það vakti meiri athygli að enginn nemandi sagðist hafa áhuga á að starfa í greininni.  Eðlilegt, enda ekkert spennandi að mennta sig til að starfa í kerfi sem er jafn lokað og núverandi kvótakerfi. Við munum kannski hvernig þetta var á árum áður, þegar útgerðarmenn og skipstjórar féllu frá, hættu eða seldu báta sína, þá var það ekki óalgengt að dugandi stýrimenn og áhöfn áttu það til að kaupa jafnvel bátana og hefja sjálfir útgerð, en þetta er ekki hægt í dag, enda verð á aflaheimildum komið langt, langt út fyrir allt sem er eðlilegt og eins og kemur fram fyrr í greinini er skuldsetningin alveg ógurleg. Það breytir hins vegar ekki því, að allar breytingar á kvótakerfinu verða að vera vel úthugsaðar, því að þó að það sé kannski óhætt að rugga bátnum aðeins, þá má alls ekki hvolfa honum.

Mjög merkileg þessi hugmynd um vigtun á gámafiski og skiljanlegt að þeir sem senda allan sinn afla út í gámum séu óhressir. Hitt sjónarmiðið er kannski það, að margir bátar voru að landa í gær hér í eyjum og settu nánast allir allt í gáma, enda mjög gott verð um þessar mundir erlendis. Hin hliðin er sú, að á sama tíma er fiskvinnslufólk látið sitja heima vegna hráefnisskorts. Þarna þarf að sjálfsögðu að finna meðalveginn, bæði að hugsa um hag fiskverkafólks og einnig þeirrar miklu vinnu sem lögð hefur verið í að búa til markað fyrir fisk erlendis, en hvernig þessar nýju hugmyndir munu líta út þegar upp er staðið, á eftir að koma í ljós.

Meira seinna.

Athugasemdir

[Hanna Birna Jóhannsdóttir, 13.11.2009 kl. 21:51]

Flott grein hjá þér.