Gleðilegt nýtt ár........

.....eða réttara sagt, fiskveiðiár, sem hófst 1. sept. og margt og mikið búið að gerast á þessu fiskveiðiári hjá mér, en mér hefði ekki órað fyrir því fyrir ári síðan, að ég yrði kominn með nýjan og stærri bát. Árið er hins vegar búið að vera ágætt, en mér sýnist að á báðum bátunum hafi ég náð ca. 245 tonn upp úr sjó, sem gerir ný afstaðið fiskveiðaár næst besta ár hjá mér, en metið er 260 tonn, en seinna í haust byrja ég 28. árið mitt í trilluútgerð.

Það er flestum trillukörlum nokkuð ljóst að þetta fiskveiðiár verður mjög erfitt. Loforð Hafró um auknar aflaheimildir í þorski gengu ekki eftir. Það, ásamt gríðarlegum niðurskurði í tegundum eins og ýsu og keilu og öðrum breytingum eins og t.d. sú ákvörðun ríkisstjórnarinnar að leyfa smærri útgerðum sem sterkari eru í ufsa, að skipta ufsa út fyrir ýsu úr aflamarkskerfinu, gerir að mínu mati augljóslega það að verkum, að handfæraveiðar smábáta á sumrin verða að mestu úr sögunni, nema þá hjá þeim sem eru í þessum svokölluðu strandveiðum. 

Að mínu mati voru engin rök fyrir því að skerða hvorki ýsu né keilu, eina breytingin sem orðið hefur á síðustu árum,er að þessar tegundir hafa fært sig meira upp á grunninn og mælast því ekki í togararalli Hafró, en það má þó segja með keiluna að vandamálið þar sé flóknara, enda var úthlutun keilukvótans á sínum tíma byggð á röngum forsendum, og að mínu mati hefði þessi tegund aldrei átt að fara í kvóta. 

Nýja fiskveiði árið verður því erfitt, en eins og venjulega mun ég að sjálfsögðu halda mínu striki. 

Varðandi kvótakerfið sjálft, þá er afstaða mín til þess óbreytt, ég tel einfaldlega að það sé hreinlega ekki til verra kvótakerfi heldur en þetta sem við búum við í dag, en á móti kemur að ef því yrði einhvertímann breytt, þá er það að sjálfsögðu ekki sama hvernig því yrði breytt, en það er sorgleg staðreynd að á Alþingi Íslendinga er í dag enginn starfandi stjórnmálaflokkur sem hefur áhuga á að breyta þessu kerfi, heldur aðeins áhuga á því hversu mikið er hægt að skattleggja kerfið. 

Ég hitti að máli um daginn fyrrum stór útgerðarmann sem er búinn að selja allan kvótann og fá allt borgað, mann sem hefur í gegnum árin varið kvótakerfið með kjafti og klóm, en ég spurði hann hvað honum þætti nú um kvótakerfið og svarið kom mér ekki á óvart: "Ég hef aldrei verið hrifinn af þessu kvótakerfi." 

Sorglegast er þó þær fréttir að þeir stærstu séu orðnir það stórir í dag, að sjómenn sem kannski eru komnir af besta aldri og í sumum tilvikum kannski farnir að þurfa að vera frá vinnu vegna veikinda í lengri eða skemmri tíma, eru farnir að fá uppsagnarbréf án nokkurra skýringa og því er orðið fleygt meðal sjómanna að það að koma umborð í sum af nýjustu skipunum, sé eins og að koma á ættarmót hjá sumum toppunum og jafnvel þaulvanir sjómenn látnir víkja fyrir óreyndum sjómönnum vegna ættartengsla. Afskaplega dapurt allt saman, en samt um leið skýrir þetta að minnsta kosti að hluta til ástæðuna fyrir því, að ég hef valið að róa á eigin bát sem leiguliði, sem er nú ekkert grín, en þessi þróun er eitthvað sem ég hef alltaf séð fyrir, eða eins og ég hef sagt svo oft í greinum mínum um sjávarútveginn: Lengi getur vont versnað. 

Óska öllum sjómönnum og útgerðarmönnum gleðilegt nýtt fiskveiðiár.